諫太宗十思疏注音版原文

2024年3月5日發(作者：超級搞笑的笑話)

《諫太宗十思疏》

wèizhēnɡtánɡdàijiàntàizōnɡshísīshū魏征〔唐代〕

chénwénqiúmùzhīzhǎnɡzhěbìɡùqíɡēnběnyùliúzhīyuǎnzhěbìjùnqí臣聞求木之長者，必固其根本；欲流之遠者，必浚其quányuánsīɡuózhīānzhěbìjīqídéyìyuánbùshēnérwànɡliúzhīyuǎnɡēn泉源；思國之安者，必積其德義。源不深而望流之遠，根búɡùérqiúmùzhīzhǎnɡdébúhòuérsīɡuózhīlǐ不固而求木之長，德不厚而思國之理，臣雖下愚，知其bùkěérkuànɡyúmínɡzhéhūrénjūndānɡshénqìzhīzhònɡjūyùzhōnɡzhīdàjiānɡ①chénsuīxiàyúzhīqí不可，而況于明哲乎！人君當神器之重，居域中之大，將chónɡjítiānzhījùnyǒnɡbǎowújiānɡzhīxiūbúniànjūānsīwēijièshēyǐjiǎn崇極天之峻，永保無疆之休。不念居安思危，戒奢以儉，débùchǔqíhòuqínɡbúshènɡqíyùsīyìfáɡēnyǐqiúmùmàosèyuánéryù德不處其厚，情不勝其欲，斯亦伐根以求木茂，塞源而欲liúchánɡzhěyě流長者也。

fánbǎiyuánshǒuchénɡtiānjǐnɡmìnɡmòbùyīnyōuérdàozhùɡōnɡchénɡérdéshuāi凡百元首，承天景命，莫不殷憂而道著，功成而德衰。yǒushànshǐzhěshífánnénɡkèzhōnɡzhěɡàiɡuǎqǐqǔzhīyìérshǒuzhīnánhūxī有善始者實繁，能克終者蓋寡。豈取之易而守之難乎？昔qǔzhīéryǒuyújīnshǒuzhīérbùzúhéyěfúzàiyīnyōubìjiéchénɡyǐ取之而有余，今守之而不足，何也？夫在殷憂，必竭誠以dàixiàjìdézhìzézònɡqínɡyǐàowùjiéchénɡzéwúyuè待下；既得志，則縱情以傲物。竭誠則吳越為一體，傲wùzéɡǔròuwéixínɡlùsuīdǒnɡzhīyǐyánxínɡzhènzhīyǐwēinùzhōnɡɡǒumiǎnér②wéiyìtǐào物則骨肉為行路。雖董之以嚴刑，振之以威怒，終茍免而bùhuáirénmàoɡōnɡérbùxīnfúyuànbúzàidàkěwèiwéirénzàizhōufùzhōu不懷仁，貌恭而不心服。怨不在大，可畏惟人；載舟覆舟，suǒyíshēnshènbēnchēxiǔsuǒqíkěhūhū所宜深慎；奔車朽索，其可忽乎！

jūnrénzhěchénɡnénɡjiànkěyùzésīzhīzúyǐzìjièjiānɡyǒuzuòzésīzhī君人者，誠能見可欲則思知足以自戒，將有作則思知zhǐyǐānrénniànɡāowēizésīqiānchōnɡérzìmùjùmǎnyìzésījiānɡhǎixiàbǎi止以安人，念高危則思謙沖而自牧，懼滿溢則思江海下百

chuānlèpányóuzésīsānqūyǐwéidùyōuxièdàizésīshènshǐérjìnɡzhōnɡlǜ川，樂盤游則思三驅以為度，憂懈怠則思慎始而敬終，慮yōnɡbìzésīxūxīnyǐnàxiàxiǎnɡchánxié壅蔽則思虛心以納下，想讒邪則思正身以黜惡，恩所加zésīwúyīnxǐyǐmiùshǎnɡfásuǒjízésīwúyīnnùérlànxínɡzǒnɡcǐshísī③zésīzhènɡshēnyǐchùèēnsuǒjiā則思無因喜以謬賞，罰所及則思無因怒而濫刑?？偞耸?，hónɡzī弘茲九德，簡能而任之，擇善而從之，則智者盡其謀，勇zhějiéqílìrénzhěbōqíhuìxìnzhěxiàoqízhōnɡwénwǔzhēnɡchízàijūn④jiǔdéjiǎnnénɡérrènzhīzéshànércónɡzhīzézhìzhějìnqímóuyǒnɡ者竭其力，仁者播其惠，信者效其忠。文武爭馳，在君wúshìkěyǐjìnyùyóuzhīlèkěyǐyǎnɡsōnɡqiáozhīshòumínɡqínchuíɡǒnɡbùyánérhuàhébìláoshénkǔsīdàixiàsīzhíyìcōnɡmínɡzhīěrmù⑤無事，可以盡豫游之樂，可以養松、喬之壽，鳴琴垂拱，kuī不言而化。何必勞神苦思，代下司職，役聰明之耳目，虧wúwéizhīdàdàozāi無為之大道哉！